M o t t o
" Ludzie powinni
nauczy si dziwi
"

- Erich von Dniken
Artykuy
ZoRRoKiN // SaMuRa!
hacked
hacked
 
 
rozwi menu 
 
rozwi menu 
 
zwi menu 
 
rozwi menu 
 
rozwi menu 
 
rozwi menu 
 
rozwi menu 
 
rozwi menu 
 
 
rozwi menu 
ZoRRoKiN // SaMuRa!
Książki
 
 
ZoRRoKiN // SaMuRa!
o nas
pisali o nas
kontakt
linki
 

SEDNA - dziwna Planeta...

Linda Moulton-Howe

***

Tajemnicza, czerwona asteroida czy Transpluton?

Sedna, albo asteroid oznaczony jako 2003 VB12, to najnowsze odkrycie większego ciała kosmicznego w układzie planetarnym Słońca. Ledwie została odkryta, a już przysporzyła kłopotów astronomom-teoretykom zebranym w Salt Lake City (UT), w dniu 17 grudnia 2004 roku. Próbowali oni zrozumieć, jak powstał Układ Słoneczny w czasie, kiedy odkrywano coraz to nowsze i zajmujące ciała niebieskie. Takim tajemniczym obiektem była odkryta w dniu 14 listopada 2003 roku duża planetoida Sedna. Ma ona najdziwniejszą i najbardziej wydłużoną orbitę w Układzie Słonecznym! Nazwa Sedna została wzięta z języka inuickiego (eskimoskiego) i jest to imię eskimoskiej bogini mórz. Nazwę tej arktycznej bogini nadano jej dlatego, że Sedna jest najprawdopodobniej najchłodniejszym ciałem niebieskim Układu, a której temperatura wynosi -400,0ºF! (czyli –239,99ºC albo 33,16 K, dla porównania temperatura powierzchni Plutona jest szacowana na -233ºC czyli 40 K - przyp. tłum.) Jak na ironię, jakkolwiek byłoby tam zimno, Sedna jest ogniście czerwona i sprawia wrażenie gorącej, kiedy się na nią patrzy przez silny orbitalny Teleskop Kosmiczny Spitzera. Astronomowie twierdzą, że tylko jeden obiekt w Układzie Słonecznym jest równie czerwony jak Sedna - jest to Mars. Niestety, nie wiemy, co powoduje, że jest ona tak czerwona...

Jak się ocenia, Sedna ma rozmiary równe 3/4 rozmiarów Plutona. Porusza się ona po silnie ekscentrycznej, wydłużonej, wręcz dziwacznej orbicie, która zawiera się pomiędzy odległościami 8 - 84 mld mil (czyli 12,84 - 134,82 mld km albo 85,6 jednostek astronomicznych [1 AU = 150 mln km] aż do 898,8 AU. Ten sam parametr orbity Plutona wynosi średnio 5,8782 mld km czyli 39,293 AU – przyp. tłum), tzn. poza lodowy Pas Kuipera i niemal do krawędzi Obłoku Oorta - źródła komet. Dystans ten Sedna pokonuje w 10.500 lat (dla porównania Pluton wykonuje pełny obrót wokół Słońca w 249,31 lat – uwaga tłum.). Uczeni nie wiedzą, czym właściwie jest Sedna i jakim sposobem mogła znaleźć się na tak ekscentrycznej i wydłużonej orbicie?

Wywiad z prof. Bromleyem

W wydaniu "Nature" z 2 grudnia 2004 roku, fizyk z Uniwersytetu Utah – prof. dr Ben Bromley oraz astronom – dr Scott Kenyon ze Smithsoniańskiego Obserwatorium Astrofizycznego przy Uniwersytecie Harvarda w Cambridge (MA), wystąpili z ciekawą hipotezą, opartą na swych obliczeniach i symulacjach komputerowych. Według niej, Sedna jest obcą planetoidą z jakiegoś innego miejsca w naszej Galaktyce, która została wrzucona do naszego Układu Słonecznego, kiedy jakaś inna gwiazda przechodziła nieopodal Słońca około 4 mld lat temu. Astronomowie poszukiwali planet poza-słonecznych i sporządzili już dość długą listę takich odkrytych planet, a tutaj – jak na ironię – mamy pozaukładową planetę w naszym własnym systemie planetarnym!!! W tym tygodniu przeprowadziłam wywiad z dr Bromleyem na temat Sedny i jej dziwacznej orbity oraz jego obliczeń i komputerowych symulacji jej orbity, które wskazują na to, że ten czerwony obiekt został nam pozostawiony przez gwiazdę, która przeszła w okolicach Słońca około 4 mld lat temu. Mówi on, że:

Sedna jest obiektem, który odkryto w listopadzie 2003 roku. Jest ona ciałem niebieskim, które orbituje najdalej od Słońca – w porównaniu do 9 głównych  znanych nam planet. Sedna nie podchodzi do Słońca bliżej, niż na dwie odległości Słońca do Neptuna – porusza się po wydłużonej orbicie, której długość wynosi prawie 1.000 AU. Jest to zupełnie niespodziewane zjawisko z punktu widzenia naszej wiedzy o Układzie Słonecznym i absolutnie niewyjaśnione.

Co mogło umieścić Sednę na tak dziwacznej, ekscentrycznej orbicie? Większość ciał niebieskich porusza się na orbitach eliptycznych wskutek działania pól grawitacyjnych 9 głównych planet Układu. I tak np. Neptun spowodował to, że orbita Plutona jest ekscentryczna. Mogłoby się wydawać, że z Sedną było podobnie, ale rzecz, że nie ma takiej planety podobnej do Neptuna w takiej odległości od Słońca... Nie znamy takiej.

A zatem nasza praca została zainspirowana przez orbitę Sedny i próbę jej wyjaśnienia. Jednym z najbardziej prawdopodobnych wyjaśnień tego fenomenu jest to, że Sedna jest rezultatem interakcji naszego systemu planetarnego z inna gwiazdą, która przechodziła koło niego dawno temu.

A jak doszedł pan do wieku tego wydarzenia, do tych 4 mld lat temu?

- To dobre pytanie. Wydłużona orbita Sedny jest dowodem na to, że wszystko odbyło się wtedy, kiedy Układ Słoneczny był jeszcze młody i spotkał się z inną gwiazdą. To mogło się wydarzyć wtedy i tylko wtedy – we wczesnym stadium historii Układu. (Układ Słoneczny miał wtedy za sobą zaledwie 500...600 mln lat swego istnienia – uwaga tłum.) Jak się uważa, Słońce powstało w grupie pośród wielu gwiazd z gazowo-pyłowej mgławicy. W tych czasach, gwiazdy tej asocjacji musiały przechodzić blisko jedna od drugiej. Po pewnym czasie gromada ta rozpełzła się i znikła, a gwiazdy rozeszły się w przestrzeni tworząc Mleczną Drogę. Tak więc właśnie wtedy istniała największa szansa takiego przejścia gwiazd obok siebie i wynikająca z tego interakcja ich materii.

W naszych czasach, w 4,5 mld lat po uformowaniu się Słońca, już nie dojdzie do takiego spotkania. Jego szanse są tak nikłe, że musimy obserwować to na innych gwiazdach Drogi Mlecznej.

Hipoteza o przejściu gwiazdy koło Słońca

- Co zatem wyjaśnia hipoteza przejścia gwiazdy koło Słońca?

- Dwie rzeczy: primo – wyjaśnia dziwną orbitę Sedny, secundo – wyjaśnia tajemniczą budowę Układu Słonecznego, która jest także bardzo dziwną z pewnego punktu widzenia. Poza orbitą Neptuna znajduje się pierścień czy może dysk obiektów o średnicach do 1.600 km i mniejszych. Obecnie znamy około 1.000 tego rodzaju obiektów z Pasa Kuipera – "kuiperowców". Jak mapowaliśmy przestrzeń Układu Słonecznego poza Neptunem, to zauważyliśmy, że Pas Kuipera ma swoją krawędź. Nie ma żadnego obiektu w odległości od 50 AU od orbity Neptuna, która znajduje się w odległości około 30 AU od Słońca.

Zdumiewającym jest istnienie tej krawędzi. Kiedy patrzymy na inne układy planetarne, to widzimy, że mają one także pasy kuiperowskie w kształcie dysku, ale bez żadnych przerw czy ostrych krawędzi.

Co obcięło Pas Kuipera?

- A zatem jest to dziwne, że Pas Kuipera posiada taką ostrą – jakby odciętą jedną krawędź?

- Tak, ten fakt, że Pas Kuipera ma taką ostrą krawędź jest niespodzianką. Przechodząca obok Słońca gwiazda mogłaby "zaostrzyć" tą krawędź, mogłaby zmienić orbity kuiperowców, a zatem ta przechodząca obok gwiazda wyjaśnia dwa wyżej wymienione fakty.

- Pozwoli pan, że powtórzę wszystko jeszcze raz, by się upewnić, że dobrze zrozumiałam: gdyby hipotetyczna gwiazda przeszła koło Układu Słonecznego 4 mld lat temu i mając Pas Kuipera pełnym lodowych kul, to czy tamto słońce byłoby w stanie pochłonąć je lub wytrącić z orbit tworząc tym samym taką przerwę w tym Pasie?

- Dokładnie tak. To jest dokładnie to, co chciałem wyrazić. Nasze modele komputerowe efektów takiego przejścia dokładnie wskazują na to, że oba pasy Kuipera: słoneczny i gwiezdny zachowałyby się tak, iż część asteroidów weszłaby na bardzo wydłużone orbity – jak Sedna...

Jak więc widzimy, powstawanie planet jest naturalnym i masowym procesem we Wszechświecie. Obserwujemy to u młodych gwiazd. Tak więc dlaczego nasze Słońce nie mogło wywołać podobnego efektu w układzie planetarnym tej gwiazdy? Dlaczego nie mogłoby porwać trochę materii z układu planetarnego tamtej gwiazdy? To jest właśnie przesłanką do tego, by uważać Sednę za taką "porwaną" planetę.

Czy także i Księżyc?...

- Czy zatem Księżyc też może być taką "porwaną" planetą? I co możemy powiedzieć o takim przechwyceniu?

- Co jest bardziej trudne, to umieszczenie ciała niebieskiego wewnątrz Systemu Słonecznego z układu planetarnego przechodzącej gwiazdy. Bardziej prawdopodobnym scenariuszem jest to, że Księżyc powstał razem z Ziemią, z odpadków, które pozostały z dysku akrecyjnego, który ją uformował. Innym wyjściem jest to, że układ planety podwójnej Ziemia – Księżyc powstał w wyniku zderzenia dwóch proto-planet. Wychwycenie Księżyca przez Ziemię byłoby dla niej trudnym zadaniem...

- Uczeni przez wiele lat spekulowali i nadal spekulują, że Księżyc został porwany przez Ziemię i zmuszony do krążenia w jej polu grawitacyjnym, i dlatego poruszyłam ten temat w rozmowie z panem.

- Tak. Następnym dobrym pomysłem jest taka myśl, że Księżyc powstał wewnątrz Układu Słonecznego wskutek działania tych samych sił, które uformowały Ziemię i inne planety. To też jest możliwe. [...] Nasze modele wykazują, że mogło dojść do zderzenia Protoziemi z jakimś dużym ciałem niebieskim, wskutek czego z powstałych odłamków mógł powstać Księżyc.

- Co jest naszą najlepszą szansą dokonania analizy spektrograficznej Sedny?

- To jest naprawdę dobre pytanie! Dowiemy się więcej o takich obiektach, jak Sedna, gdyż na pewno jest takich więcej. Technika pozwala nam na skierowanie na nie coraz lepszej, dokładniejszej aparatury analitycznej. Moim marzeniem jest skierowanie tam sond kosmicznych i bezpośrednie badanie Sedny.

- Czy będziemy szukać innych obiektów pozaukładowych w Układzie Słonecznym?

- Jak już tu powiedziałem, badania innych układów planetarnych pomogą nam w zrozumieniu genezy peryferii naszego układu planetarnego. Dokładne poznanie strony zewnętrznej Układu Słonecznego umożliwi nam zrozumienie tego, co stało się tam 4 mld lat temu. Będziemy mogli powiedzieć, czy przechodząca gwiazda zostawiła nam nieco swej materii i będziemy mogli podać detaliczny opis tego przejścia.

Poszukiwania planet innych gwiazd

- To jest niewiarygodna i wciąż zdumiewająca mnie hipoteza profesora Uniwersytetu Południowo-Wschodniego głosząca, że na początku był tutaj system dwóch gwiazd, i że wciąż pomiędzy Pasem Kuipera a Obłokiem Oorta, w odległości ¼ ly (roku świetlnego) od Słońca znajduje się brązowy karzeł.

- Tak, to jest ekscytująca możliwość.

- Czy istnieje możliwość, że przechodząca gwiazda, która zostawiła Sednę, mogła zderzyć się z tym słońcem?

- Być może. Taka możliwość jest dopuszczalna w naszych modelach.

- A mogło tak być, że przechodząca gwiazda porwała towarzysza Słońca i sama stała się gwiazdą podwójną?

- Ależ oczywiście! Takie zdarzenia mogły i na pewno miały miejsce w grupie powstających blisko siebie gwiazd w zanikającej mgławicy, która je zrodziła!

- Z czego Sedna się składa, że odróżnia to ją od reszty ciał niebieskich Układu Słonecznego?

- O, to jest wielkie pytanie! Z jednej strony sądzimy, że Sedna powstała podobnie jak planety naszego układu planetarnego, wskutek działania tego samego procesu planetotwórczego. A to oznaczałoby, że inne gwiazdy są w stanie wyprodukować planety zdolne do wydania życia, jak Ziemia.

Z drugiej strony, byłoby to wielce interesujące, gdyby Sedna była zbudowana inaczej, niż reszta znanych nam ciał niebieskich.

Poszukiwania systemów planetarnych poza Układem Słonecznym na dzień dzisiejszy doprowadziły do odkrycia 118 układów planetarnych, 134 planet i 14 systemów planetarnych z wieloma planetami. [...] Techniki teledetekcyjne są wciąż doskonalone i to pozwala nam na odkrywanie coraz mniejszych planet, i kto wie, czy w ciągu tej dekady nie uda się nam odkryć planet wielkości Ziemi? Jest najwyższy czas na prace na tym polu.

- A jak już znajdziemy planety wielkości Ziemi, to następnym krokiem będzie szukanie odpowiedzi na pytanie: czy jest tam życie?

- Tak jest. To jest dla mnie wyzwanie i końcowy efekt dla tego typu działań. Przecież wciąż szukamy odpowiedzi na pytanie: czy jesteśmy sami w Kosmosie?

Innym problemem, który nas zajmuje jest to, czy Układ Słoneczny może zderzyć się z niszczącym efektem z innym układem planetarnym przechodzącej gwiazdy. Dr Bromley tak nie sądzi, a to dlatego, że wszystkie gwiazdy tej asocjacji się rozbiegły i prawdopodobieństwo takiego zdarzenia jest równe zeru.

Najbliższym znanym nam układem gwiezdnym jest układ trzech gwiazd Tolimana (α Centaura) składający się z Tolimana A, Tolimana B i Proximy Centaura (Toliman C) – odległego o 4,35 ly. Być może Toliman A, o parametrach podobnych do Słońca ma planety, na których mogłoby powstać i rozwinąć się życie...


Od tłumacza:

Robiąc przekład tego niezmiernie interesującego artykułu ze strony internetowej Lindy Moulton-Howe -  http://www.earthfiles.com, którą polecam Czytelnikowi – przyszły mi do głowy trzy rzeczy, na które pragnąłbym zwrócić uwagę Czytelnika i specjalistów, a mianowicie:

Sedna może być najstarszym (poza Słońcem) obiektem w Układzie Słonecznym. Skoro została ona przechwycona przez Słońce jako już uformowany obiekt w czasie, gdy planety Układu miały "zaledwie" pół mld lat, to jej skały zakrzepły szybciej, niż np. ziemskie czy marsjańskie. Istnieje zatem szansa, by poznać ów najpierwotniejszy skład materii kosmicznej, z której powstaliśmy i z której powstał inny układ planetarny.

Teoria dr Bromley’a ma swe potwierdzenie ze strony obserwacji niektórych ciał niebieskich, których skład chemiczny wyraźnie odbiega od standardowego składu w Układzie Słonecznym. I tak np. w roku 1996 mieliśmy okazję podziwiać piękną kometę C/1996 B2 (Hayakutake), której skład chemiczny różnił się od składu innych komet m.in. ilością rodników cyjanowych (R-CN), których było 1.000 razy więcej, niż w znanych nam kometach! Z tego względu pojawiły się nawet słuchy, iż mamy do czynienia z zamaskowanym kosmolotem... Poza tym niektórzy uczeni stwierdzili, że była to kometa spoza Układu Słonecznego. Także wiele wskazuje na to, że – jak pisał na łamach Nieznanego Świata Roman Rzepka – niektóre meteoryty także pochodzą spoza Układu Słonecznego.

Hipoteza o tym, że Księżyc nie jest ciałem niebieskim należącym do Układu Słonecznego została sformułowana już w latach 60. XX wieku m.in. przez Wasiliewa i Szczerbakowa, którzy opierając się na danych obserwacyjnych dowodzili, że Księżyc został "zakotwiczony" na orbicie wokółziemskiej stosunkowo niedawno – kilkadziesiąt tysięcy lat temu. Wskazują na to osobliwości jego orbity i niektóre szczegóły jego powierzchni, o czym pisano już niejednokrotnie na łamach Nieznanego Świata.

Tak czy inaczej prawdy dowiemy się, kiedy na Sednę polecą sondy kosmiczne, które będą w stanie ją zbadać, ale nastąpi to nieprędko...

Przekład z j. angielskiego, przypisy i komentarz: Robert K. Leśniakiewicz

Liczba odwiedzin: 614 556

 
Zaloguj si
login (e-mail):
haso:
zapomniaem hasa
 
Magazyn
UFOinfo.pl
Bezpatne! 
rdo informacji o nowociach prosto do Twojej skrzynki e-mail.
 
Koszulki UFOinfo.pl


Zobacz te inne wzory na:
P o w i e l a c z . p l
 
Quziy o UFO
Sprawd si!!!
W jednym z quizw.

Dokonaj wyboru tematu testu a nastpnie odpowiadaj na pojawiajce si pytania. Kade pytanie moe mie wicej ni jedn prawidow odpowied.

czna liczba pyta: 50
Dostpne kategorie:
Fenomen UFO
Ogólnie o nieznanym
Polskie UFO
Tajemnice przyrody
Zjawiska niewyjaśnione
 
Archiwum nowoci


UMARŁ PAPIEŻ - ŚWIAT POGRĄŻONY W ŻAŁOBIE...

.....>>> (02-04-2005)



Chupacabra w Polsce!!!

Incydent mia miejsce w sierpniu 1998 roku w okolicach Radomia (obrzea Puszczy Kozienickiej). Potwora spostrzego dwch ludzi, ktrzy w lesie prawdopodobnie kradli drzewo. W tamtym rejonie odnaleziono rwnie trzy martwe kozy...>>> (22-09-2004)



Wylatowskie piktogramy z lotu ptaka

Prezentujemy zdjcia piktogramw powstaych w Wylatowie w 2004 roku. Fotografie wykonano z "pokadu" motolotni. Zdjcia dziki uprzejmoci IRG TORU...>>> (09-08-2004)



Relacja z VIII UFO FORUM we Wrocławiu

Ju po raz smy z kolei w Centrum Kultury Agora we Wrocawiu odbyo si UFO Forum. Tym razem w sobot 27 marca 2004 roku. Pomysodawc jak i gwnym organizatorem jest jeden z czoowych polskich znawcw tematyki ufologicznej - Janusz Zagrski...>>> (30-03-2004)


Na tropie diabła w Lublinie
(19-01-2005)

Czy naprawdę potrzebna?
(19-01-2005)

Wilkołaki
(29-12-2004)

Latający talerz z Szambali
(29-12-2004)

Zderzenia planetoidy z Ziemią nie będzie - alarm odwołany
(28-12-2004)

Spotkanie z UFO we wsi Brodowo
(14-12-2004)

Zagadkowe błyski nad Pacyfikiem i Morzem Karaibskim
(09-12-2004)

Raport z "Doliny śmierci"
(26-11-2004)

UFO nad Łodzią
(25-11-2004)

Nawiedzony dom?
(25-11-2004)

Załoga porwana przez UFO
(19-11-2004)

Nowy rekord prędkości!
(19-11-2004)

Marsjańskie Dossier
(17-11-2004)

Człowiek-sowa
(15-11-2004)

Ślady Pterozaura w Polsce!
(15-11-2004)

Gigantophis - węże giganty
(14-11-2004)

Lodowe "prezenty" z nieba
(14-11-2004)

Spotkanie z UFO nad Atlantykiem
(04-11-2004)

Nowy gatunek człowieka!
(30-10-2004)

Fenomen krwawiących drzew
(30-10-2004)

Paranormalne spotkania na autostradzie
(30-10-2004)

Bryła lodu...
(26-10-2004)

Mimikra
(26-10-2004)

Wrak UFO w Wielkim Kanionie?
(11-10-2004)

Tajemnice Strefy 51
(05-10-2004)

Kręgi na polach i Stonehenge-2?
(05-10-2004)

Bliskie spotkanie w Lelowie?
(27-09-2004)

Tajemniczy podarunek
(25-09-2004)

Powtórka z Tunguski?
(25-09-2004)

Nieznane zwierzę zastrzelone w Nikaragui
(20-09-2004)

Czarna zaraza - "prezent" z odległej przeszłości?
(20-09-2004)

Spotkanie z tajemniczą istotą
(20-09-2004)

Piktogram w Łodzi
(07-08-2004)

Kolejne zdjęcia piktogramu ze Strzyżawy koło Bydgoszczy
(16-07-2004)

Sfilmowany moment tworzenia piktogramu w Wylatowie!!!
(11-07-2004)

Zdjęcia drugiego znaku w Wylatowie
(10-07-2004)

Kolejny piktogram w Wylatowie!
(10-07-2004)

Piktogram pod Bydgoszczą (Fordon)
(10-07-2004)

Piktogram pod Bydgoszczą
(08-07-2004)

Jest pierwszy znak w Wylatowie!!!
(06-07-2004)

Zdjęcia "dziwnych mgieł"
(16-06-2004)

Rysunki agroznaków ze Złotowa
(15-06-2004)

Piktogramy w Zamku Bierzgłowskim
(15-06-2004)

Agrosymbol w Złotowie
(27-05-2004)

UFO nad Meksykiem - film
(22-05-2004)

Zdjęcia agroznaku z Żabienka
(17-05-2004)

Piktogram w Żabienku
(16-05-2004)

UFO nad Meksykiem
(12-05-2004)

UFO nad Rzeszowem
(08-05-2004)

 
(c) 2004 - 2008 www.ufoinfo.pl
Wszelkie prawa zastrzeone
Treci i opinie zawarte w publikowanych materiaach na UFOinfo.pl nie s zawsze zgodne
z opiniami i pogldami redakcji. Kady Autor ma suwerenne prawo do umieszczania wasnych
opinii w swoich publikacjach.