Kryształowa czaszka wciąż tajemnicza

W związku z pewnymi nieścisłościami a wręcz przekłamaniami na jakie trafiłem w sensacyjnej wiadomości na temat odkrycia, iż Czaszka Przeznaczenia jest XIX wiecznym fałszerstwem, postanowiłem bliżej przyjrzeć się sprawie.

Rozeszła się wiadomość, Ĺźe specjaliści z British Museum odkryli ślady obrĂłbki kołem szlifierskim na czaszce co podwaĹźa teorię, Ĺźe była wykonana przez staroĹźytne cywilizacje Ameryki. Dodaje się przy tym, Ĺźe odkrywca czaszki F.A.Miutchell - Hagues zmyślił historię jakoby została ona znaleziona w latach 20 XX wieku podczas zorganizowanej przez niego wyprawy do zaginionego miasta MajĂłw: Lubaantun. Ściślej, znalazła ją jego 17 letnia cĂłrka Anna. Ponoć odkryto dowody, Ĺźe kupił ją na aukcji w  Londynie w 1942 roku.Ta informacja moĹźe podwaĹźać historię znalezienia czaszki ale niekoniecznie podwaĹźa jej autentyczność. Tymczasem, w kontekście z badaniem w British Museum, stanowi juĹź powaĹźną poszlakę, Ĺźe moĹźe to być sprytne XIX wieczne oszustwo. Jak się okazuje nie jest takie proste. Zadałem sobie trud pomyszkowania po róşnych materiałach na ten temat i zauwaĹźyłem spore nieścisłości w puszczonych w obieg informacjach.NajwaĹźniejsze jest to, Ĺźe czaszka znajdująca się w British Museum nie jest Czaszką Przeznaczenia odkrytą przez Haguesa.Oto czaszka z najdująca się w londyńskim muzeum:

Słusznie zauwaĹźa to na przykład, autor wielu ciekawych książek, pan Maciej Kuczyński. JednakĹźe w swoim artykule w  tygodniku astrologicznym "Gwiazdy mĂłwią "w ktĂłrym, opisuje swoje wraĹźenia z wyprawy do British Museum napisał : "British Museum przeprowadziło ekspertyzę obu czaszek w 1996 r." A oto słynna czaszka Mitchella-Haguesa:

Jest to informacja rozbieżna z innym źródłem jakim jest książka i film Chrisa Mortona i Ceri Louise Thomas. Źródło to o tyle jest wiarygodne, że to ta dwójka była inicjatorami badań w British. M. Do badań dostarczono, prócz tej z B.M.inne czaszki, oraz nie budzący wątpliwości co do autentyczności oryginalny kryształowy aztecki puchar dla porównania wyników. Puchar przywieziono z muzeum w Meksyku i na ten czas ubezpieczono go na 3 miliony dolarów. Badania te miały miejsce w 1996roku.Jednakże podczas tychże badań wśród zgromadzonych przedmiotów nie było Czaszki Przeznaczenia Hagesa. Cytat z książki brzmi chyba jasno: "Nie braliśmy jej pod uwagę w planowaniu testów w British Museum, sama właścicielka (Anna Mitchell-Hagues) bowiem odnosiła się do tego pomysłu niechętnie twierdząc, iż wszystko już zbadano w laboratorium Hawlett-Packarda".

Z tymi badaniami w HP również występują rozbieżności w stosunku do tego co wyczytałem w artykule na "Ufoinfo". Jest tam sugestia, iż badania te są bujdą ponieważ nikt nie widział ich wyników, łącznie z pracownikami HP. Tymczasem Chris Morton był w Santa Clara w Kaliforni w laboratorium HP i rozmawiał z dyrektorem naukowym laboratorium Jackiem Kustersem oraz byłym szefem działu urządzeń kwarcowych Charlesem Adamsem którzy wtedy uczestniczyli w testach. Jim Pruett kierujący badaniami, niestety już nie żył.

Są zdjęcia z lat siedemdziesiątych z tych badań, oraz opisy co dokładnie robili. Pomijając szczegóły, w H.P. nie stwierdzono na czaszce, żadnych śladów obróbki.

Trzeba również dodać, że nie jest możliwe ustalenie wieku czaszki, więc cała afera z domniemanym wiekiem XIX oparta jest na mętnych poszlakach, że w prekolumbijskiej Ameryce nie znano koła szlifierskiego .Wiadomo bowiem ,że np. Sumerowie używali go 2000 lat pne. Ostatnio zresztą, odkryto na terenach zamieszkiwanych przez Azteków cienkie jak papier i idealnie okrągłe obsydianowe zausznice. Można je było szlifować wyłącznie za pomocą rotacyjnego koła szlifierskiego. XIX wiek wziął się stąd, że wiadomo, iż w tych latach w niemieckim mieście Idar-Oberstein zajmowano się obróbką kryształu, co zbiega się z pojawieniem się na świecie kryształowych czaszek. Sprzedawał je niejaki Boban twierdząc, że pochodzą z Meksyku. Z góry przyjęto więc założenie, że wszystkie kryształowe czaszki wykonano właśnie tam lub w którejś z paryskich pracowni bo niemieccy szlifierze jeździli tam terminować. .Tymczasem udało się ustalić, że w tym niemieckim mieście z całą pewnością wyrzeźbiono jedną czaszkę w 1993 roku. Pracowano nad nią rok z wykorzystaniem elektrycznego, diamentowego dłuta. Pociągnęło to za sobą koszty rzędu 50.000 dolarów. Choć jest wykonana niezwykle precyzyjnie to jednak jest mniejsza od czaszki z Lubaatum , nie ma tak jak tamta ruchomej żuchwy i nawet przy pobieżnym oglądaniu widać ślady obróbki nowoczesnymi narzędziami. Nawiasem mówiąc ta niemiecka czaszka także posłużyła jako wzorzec do porównania śladów podczas badań w Londynie.

Najsłynniejszea, przypominam, nie brała udziału w badaniach British Museum . Chris Morton i Ceri Louise Thomas wpadli na pomysł by pokazać ją specjalistom medycyny sądowej, poniewaĹź jej doskonałe anatomiczne szczegóły mogą wskazywać na to, Ĺźe za wzĂłr do jej wykonania mogła słuĹźyć jakaś oryginalna czaszka. Rekonstrukcja twarzy mogła by dać jakieś ciekawe wyniki odnośnie jej pochodzenia. Richard Neave: rzeĹşbiarz z University of Manchester na podstawie szczegółowych zdjęć wykonał rysunki przybliĹźonego wyglądu twarzy. Wcześniej bo w 1986 roku,podobnej prĂłbie rekonstrukcji twarzy z gipsowego odlewu tej czaszki, wykonał w Nowym Yorku  detektyw Frank J. Domingo.

Rezultaty tych prac wykazały, iż czaszka z całą pewnością należała do kobiety pochodzenia pozaeuropejskiego.

Przy okazji wyszła na jaw jeszcze jedna ciekawa zagadkowa sprawa. Doktor Clyde Snow ze State Coroner’s Office w Oklahoma City oglądając gipsowy odlew zauwaĹźył coś bardzo dziwnego.Choć czaszka  z niezwykłą precyzją oddaje szczegóły anatomiczne, to trzonowe zęby są w kształcie litery X .U wszystkich ludzkich raz (patrząc z gĂłry) karbowania na trzonowych zębach mają kształt znaku plus ( + ).CzyĹźby była to pomyłka rzeĹşbiarza? Wydaje się to mało prawdopodobne. O co tu więc chodzi?

Biorąc to wszystko pod uwagę chyba przedwcześnie okrzyknięto, Ĺźe „Czaszkę Przeznaczenia” odarto z jej tajemnicy. Kto wie czy to nie płynąca z niej tajemnicza energia utrzymuje w dobrej kondycji jej właścicielkę Annę Mitchell – Hedges .Mając 98 lat udzieliła wywiadu Canadian TV w lutym 2005 roku.

AUTOR: Esel

Źródła :

Lucjan Znicz – „Goście z kosmosu”

Thomas De Jean – „Księga tajemnic”

Chris Morton, Ceri Louise Thomas – „Tajemnica kryształowych czaszek”

Maciej Kuczyński- artykuł z tygodnika astrologicznego „Gwiazdy mĂłwią” pt. „ Kryształowa czaszka – cielec New Age”

Ufoinfo – „ Czaszka Przeznaczenia”

Oficjalna strona www.  Anny Mitchell - Hadges